Nowe ulepszone forum - gryzonie.org

FORUM O gryzoniach

  • Nie jesteś zalogowany.
  • Polecamy: Gry

#1 2010-04-23 15:01:44

 kasia_war

Administrator

Zarejestrowany: 2010-04-23
Posty: 21
Punktów :   

myszoskoczki

Gerbile są jednymi z najpóźniej udomowionych zwierząt. Po raz pierwszy do Wielkiej Brytanii sprowadzono je w roku 1964. Istnieje ponad 80 dzikich gatunków tych zwierząt, w niewoli spotyka się jednak najczęściej gerbile mongolskie (Meriones unguiculatus), zwane przez zoologów także szponiastymi. Gatunek ten pochodzi z pustynnych terenów Mongolii i północno-wschodnich Chin. Ciało gerbila jest bardzo dobrze przystosowane do naturalnego środowiska pustynnego. Gerbile mają zdolność oszczędzania wody i wytwarzania niewielkich ilości wysoce skoncentrowanego moczu i suchego kału. Dzięki temu są to zwierzęta bardzo czyste, nie pozostawiające przykrego zapachu. Ogólnie rzecz ujmując, gerbile rzadko zapadają na choroby, jednakże utrzymanie i środowisko, w którym żyją, mogą mieć olbrzymi wpływ na stan ich zdrowia. Większość chorób jest związana ze stresem. Gerbile są zwierzętami dziennymi, aktywnymi zarówno w dzień i w nocy.



Klatka
W środowisku naturalnym gerbile te zamieszkują w głębokich kompleksach nor wykopanych w piasku. Są zwierzętami towarzyskimi, najlepiej czują się w grupie. Formą trzymania gerbili w niewoli, najbardziej zbliżoną do natury, jest umieszczenie gerbili w gerbilarium. plastikowym lub szklanym akwarium przykrytym drucianą siatką zapobiegającą ucieczce oraz wyłożonym grubą warstwą podłoża do zagrzebywania się. Można także stosować plastikowe lub druciane klatki. Klatki drewniane są niepraktyczne, ponieważ mogą zostać łatwo przegryzione. W przypadku trzymania gerbili w klatce, należy umieścić domek, który zapewni zwierzęciu trochę prywatności, zwłaszcza gdy podłoże jest zbyt płytkie, by zwierzę mogło się zakopać. Minimalne wymiary klatki dla dwóch gerbili mongolskich wynoszą 60 cm x 25 cm x 25 cm (dł. x szer. x wys.). Oczywiście, im klatka większa tym lepsza, ponieważ duża klatka umożliwia ruch i zapobiega nudzeniu się zwierząt. Na gerbila powinno przypadać 750 cm2 powierzchni. Jeśli umieszczamy w środku kołowrót do ćwiczeń, musi być to typ Jednolity, ponieważ w trakcie biegu nogi lub ogon gerbili mogą uwięznąć pomiędzy drutami zwykłych kółek. Najlepiej jest umieszczać kołowroty tylko na część dnia, ponieważ nadmierne korzystanie z nich prowadzi do przemęczenia. W gerbilarium najlepszą ściółką jest omszały torf lub pocięta słoma o grubości przynajmniej i 1O cm. Jako podłoże może służyć podarty biały papier, należy jednak unikać podłoży syntetycznych, ponieważ mogą spowodować zatkanie żołądka, jeśli zostaną zjedzone.



Włókna syntetyczne owijają się poza tym wokół kończyn i palców, powodując poważne zranienia. Należy unikać stosowania gazet lub podartego papieru, na którym jest tusz, ponieważ farba drukarska lub tusz mogą być toksyczne. Podłogi klatek mogą być pokryte wiórami lub trocinami. Chociaż trociny mają większą zdolność pochłaniania wilgoci, łatwo przyczepiają się do futra i świeżego pokarmu oraz mogą powodować podrażnienie oczu. W przypadku stosowania czy to wiórów, czy też trocin, należy mieć pewność, że pochodzą one z miękkiego, niczym nie opryskiwanego drewna, ponieważ niektóre rodzaje twardego drewna zawierają trujące składniki. Piasek stosowany jest rzadko, ponieważ może zlepiać sierść oraz, jak trociny, może drażnić oczy. Jednakże można stosować niewielką ilość wysokiej jakości piasku do kąpieli piaskowych. Doskonałym materiałem na podłoże jest siano łąkowe, trzeba jednak uważać, by było zawsze suche i nic gniło.



Środowisko
Gerbiłarium nie może być umieszczone w pobliżu grzejnika ani być wystawione na słońce, ponieważ przegrzanie pojemnika może prowadzić do udaru cieplnego. Temperatura powietrza powinna wynosić 15~20°C. Gerbile są zwierzętami aktywnymi w ciągu dnia, potrzebują takich zabawek, jak rury kanonowe, aby uniknąć nudy. Należy unikać zabawek metalowych, plastikowych, z malowanego drewna, podobnie Jak i przedmiotów wykonanych z pianek lub innych tworzyw, które mogą zjeść. W czasie ładnej pogody gerbile można wypuszczać na dwór, do małych klatek o mocnych dnach, które będą je chroniły przed drapieżnikami. Należy unikać podłóg drucianych, ponieważ mogą powodować urazy kończyn.



Utrzymanie
Gerbile mongolskie są zwierzętami towarzyskimi, najlepiej czują się w grupie. Samice trzymane razem żyją w zgodzie, samce mogą mieszkać razem tylko wtedy, gdy zostały połączone w młodym wieku, najlepiej gdy pochodzą z jednego miotu, ale nawet wówczas mogą walczyć między sobą, prawdopodobieństwo walk spada wraz ze zwiększeniem przestrzeni życiowej. W przypadku zwierząt rozpłodowych, mogą być trzymane razem jako pary monogamiczne lub w haremach, z jednym samcem przy padającym na kilka samic. Jakiekolwiek łączenie w pary powinno nastąpić przed 10 tygodniem życia, aby zapobiec walkom. Przy wprowadzaniu samicy do samca po tym wieku, należy ją wprowadzić do niego,nie odwrotnie. W parach monogamicznych samiec pomaga wychowywać potomstwo i może być bezpiecznie pozostawiony z samicą i jej młodymi.



Higiena
Ponieważ gerbile są przystosowane do produkcji niewielkiej ilości moczu i kału, są zwierzętami bardzo czystymi. W gerbilarium z podłożem dobrze pochłaniającym wilgoć, zwierzątka te mogą mieszkać 3 miesiące w czystych warunkach, bez potrzeby zmiany podłoża. Dzięki temu są doskonałymi zwierzętami do klas szkolnych. Jeżeli stosuje się ściółkę na podłogę, należy ją wymieniać co tydzień, przy czym nie powinno się ruszać gniazda w domku. Ważne jest też codzienne sprawdzanie klatki i usuwanie resztek nieświeżego i zgniłego pokarmu, zanim zostanie zakopany.



Żywienie
W naturalnym środowisku pokarm gerbili mongolskich stanowią nasiona, ziarno, korzenie, liście i łodygi. Dietę tę naśladują mieszanki przeznaczone dla gerbili, które zawierają nasiona słonecznika, pszenicę, kukurydzę, proso, żyto i jęczmień. Mieszankę taką daje się raz dziennie i usuwa się wszelkie pozostałości, tak by nie dopuścić do ich zepsucia się. Dorosły gerbil je około 15 gramów dziennie takiej mieszanki. Do tego typu pokarmu należy dodawać świeże owoce i warzywa, jak banany, jabłka, marchewkę, sałatę itp. Można podawać dodatkowe źródła białka: jaja gotowane na twardo, ser i mleko w proszku. Białko zwierzęce, jak mięso, karma dla psów i kotów może być podawana w skąpych ilościach. Można też podawać dodatkowe źródła węglowodanów, jak pieczony chleb lub ciastka dla psów, które zaspokoją potrzebę gryzienia u gerbili. Wszelkie świeże składniki pokarmu należy dokładnie myć, ponieważ gerbile są bardzo wrażliwe na jakiekolwiek pozostałości insektycydów.



Jakiekolwiek nowe składniki pokarmu należy włączać do diety stopniowo w małych ilościach, by nie spowodować biegunki. Podobnie Jak inne gryzonie, gerbile mogą wybierać i jeść nasiona słonecznika, które zawierają mało wapnia i dużo tłuszczy. Ich nadmiar może spowodować niedobór wapnia, złamania i otyłość. Gerbile, które jedzą za dużo tłuszczy łatwo zapadają na lipidemię i stłuszczenie wątroby. Z tego powodu nasiona słonecznika powinny stanowić mniej niż 10% dawki pokarmowej. Jeśli podawane są orzeszki ziemne, muszą być dobrej jakości, ponieważ zapleśniałe fistaszki mogą zawierać aflatoksyny, które powodują śmiertelne uszkodzenie wątroby. Można podawać także wiele roślin, jak mniszek, tasznik pospolity, gwiazdnica, babka lancetowata. Pomimo adaptacji do życia na pustyni, gerbile wymagają regularnego dostępu do wody. Brak wody może prowadzić do niepłodności. Wodę należy dostarczać w butelce, z której będą spijać ją po kropelce, chociaż gerbile piją niewiele (dorosły gerbil pije 4—10 ml dziennie), a karmione zielonką mogą nie pić w ogóle.



Ciężarnym i karmiącym samicom można dawać dodatkowe źródła białka, jak ser i jaja. Również na owoce można sypać mleko w proszku. Musi być zapewniony dostęp do świeżej wody, ponieważ ich zapotrzebowanie na wodę w tym czasie rośnie. Można także podawać krople witaminowe przeznaczone dla gerbili. Młode gerbile zaczynają pobierać pokarm stały w wieku 2~3 tygodni życia, powinny zostać odsądzone w wieku 4 tygodni. Pierwszy pokarm stały powinny stanowić małe ziarna (ziarna do karmienia kanarków) oraz niewielka ilość świeżych owoców i warzyw. Jaja i ser nie powinny być wprowadzone wcześniej niż po 6 tygodniach życia. Aby zapobiec wybrzydzaniu pokarmu, należy wcześnie urozmaicać składniki diety, ponieważ już w młodym wieku kształtują się nawyki żywieniowe. Musi być zapewniony dostęp do świeżej wody, należy upewnić się, że butelki są umieszczone w zasięgu młodych zwierząt.

Offline

 

#2 2012-02-02 13:28:34

panna_pollyanna

Nowy użytkownik

Zarejestrowany: 2012-02-02
Posty: 2
Punktów :   

Re: myszoskoczki

Wie ktoś może, gdzie kupić dobre sianko do klatki myszoskoczka?

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
www.2012manager.pun.pl www.wkretka.pun.pl www.agroekologia.pun.pl www.atom-scans.pun.pl www.anielskametanoia.pun.pl